Techniki Leczenia w Ośrodku Aurora

W ośrodku stosujemy różnorodne i innowacyjne techniki leczenia, mające na celu wszechstronne wsparcie osób w procesie zdrowienia. Wśród nich znajdują się techniki relaksacyjne, które pomagają w redukcji napięcia i stresu, będące kluczowymi elementami w walce z uzależnieniem. Samoobserwacja i autoanaliza to metody pozwalające uczestnikom na głębsze zrozumienie własnych emocji, myśli i zachowań, co jest fundamentem w dążeniu do zmiany. Organizowane warsztaty i treningi umiejętności oferują praktyczną wiedzę i narzędzia potrzebne do radzenia sobie w trudnych sytuacjach oraz budowania zdrowych relacji interpersonalnych. Kinoterapia, wykorzystująca moc filmów do wywoływania refleksji i dyskusji na temat ważnych tematów życiowych, jest cennym uzupełnieniem terapii. Arteterapia i muzykoterapia to formy ekspresji i terapii przez sztukę, które umożliwiają wyrażanie siebie, swoich uczuć i przemyśleń w bezpiecznej, kreatywnej formie, co przyczynia się do procesu leczenia. Te różnorodne podejścia, łącząc naukę ze sztuką, relaksacją i praktycznym treningiem, tworzą kompleksowy program terapeutyczny, który odpowiada na potrzeby holistycznego podejścia do leczenia uzależnień.

Etap diagnostyczny

Pierwszym krokiem w leczeniu terapii uzależnień jest etap diagnostyczny. W ramach tego etapu terapeuta stosuje testy przesiewowe i badanie kliniczne pacjenta.

Testy

Do najczęściej wykorzystywanych testów przesiewowych i diagnostycznych należą:

1. AUDIT (The Alcohol Use Disorders Identification Test),
2. Test CAGE do diagnozowania lekomanii,
3. MAST,
4. Test Baltimorski,
5. Test uzależnienia od internetu autorstwa Kimberly Young,
6. Kwestionariusz hazardu SOGS,
7. Kanadyjski Indeks Problemowego Hazardu (CPGI – Canadian Problem Gambling Index),
8. Test na seksoholizm autorstwa Bohdana T. Woronowicza,
9. Skala Kompulsywnego Kupowania Richmond.

Wszystkie te testy składają się z od kilku do kilkunastu pytań typu tak/nie lub wielokrotnego wyboru i stanowią jedynie wstęp do uzyskania odpowiedzi, czy daną osobę można zaliczyć do nałogowych hazardzistów, alkoholików lub, na przykład, osób z erotomanią czy uzależnieniem od internetu.

Badanie kliniczne

W dalszej części badania podczas konsultacji indywidualnej terapeuta:

• nawiązuje relację z pacjentem,
• określa charakter i stopień zaawansowania uzależnienia (lub uzależnień) i planuje działania terapeutyczne,
• może zastosować dodatkowe testy psychologiczne, na przykład osobowościowe,
• może zaproponować wsparcie psychoterapii lekami,
• ustala warunki korzystania z pomocy,
• zachęca chorego do podjęcia postanowienia o ograniczeniu spożywania substancji lub wykonywania zachowań seksualnych, konsumenckich czy innych będących przedmiotem jego uzależnienia od czynności.

Po zrealizowaniu powyższych kroków, rozpoczyna się właściwa terapia uzależnień, która składa się z trzech etapów: wstępnego, podstawowego i pogłębionego (zaawansowanego).

Etap wstępny

Etap wstępny terapii ukierunkowany jest na wzmocnienie alkoholika, hazardzisty, seksoholika czy zakupoholika w jego chęci podjęcia się leczenia. Działania terapeutyczne zmierzają do:

• dalszego ograniczenia stosowania substancji lub zachowań uzależniających i do wydłużania okresów tej abstynencji,
• rozbudzenia i podtrzymania motywacji osoby uzależnionej do walki z erotomanią, lekomanią, czy uzależnieniem od komputera. Analiza wartości i zachowań chorego zmusza go do pogłębiania świadomości o istnieniu konfliktu między pragnieniem poddawania się nałogowi a przeżywaniem wartościowego życia pełnego pozytywnych emocji i zdrowych relacji.

Gdy osoba uzależniona zda sobie w pełni sprawę z bezsensu i niszczycielskiej siły swojej choroby, będzie gotowa do podjęcia dalszej części leczenia.

Etap podstawowy

Terapia podstawowa składa się w przeważającej części z intensywnych zajęć grupowych uzupełnianych terapią indywidualną. Aktywność uczestnika terapii opiera się na planie dnia obowiązującym w ośrodku. Terapia w podstawowa przebiega w dwóch fazach.

• Pierwsza faza polega na zaakceptowaniu przez chorego faktu, że jest osobą uzależnioną oraz podtrzymaniu i intensyfikacji efektów uzyskanych w etapie wstępnym. Pogłębianie motywacji i świadomości alkoholika czy nałogowego hazardzisty osiąga się tu zarówno poprzez dostarczanie mu bodźców w postaci nowych wiadomości i sygnałów, jak i dzielenie się przez chorego jego wnioskami z dalszej analizy destrukcyjnych efektów jego uzależnienia. Jest to zatem etap głębokiej autoanalizy. W tej fazie terapeuta pomaga też choremu zrozumieć uniwersalne mechanizmy kierujące osobami uzależnionymi.
• Druga faza terapii podstawowej poświęcona jest nauce praktycznych umiejętności i zachowań asertywnych, które mają pomóc choremu w zachowaniu abstynencji od uzależniającego środka lub zachowania po opuszczeniu ośrodka. Seksoholik, narkoman, hazardzista czy inny uzależniony uczy się lepiej rozpoznawać i panować nad swoimi emocjami, wprowadzać się w stan relaksacji, radzić sobie z natrętnym przymusem powrotu do czynności uzależniającej, efektywnie organizować swój czas oraz rozwijać umiejętności interpersonalne niezbędne do stworzenia wartościowych relacji.

Efekty terapii podstawowej są szybkie, ale nietrwałe, dlatego kluczowe jest kontynuowanie terapii i przejście do etapu pogłębionej terapii.

Etap zaawansowany – etap terapii pogłębionej

Terapia pogłębiona jest mniej ustrukturalizowana i składa się z większości z indywidualnej pracy z terapeutą i w mniejszej części z terapii grupowej. W tym etap terapii charakterystyczne są następujące elementy:

• koncentracja między innymi na uczuciach wstydu i poczucia winy związanych z dotychczasowym zachowaniem oraz z utratą zaufania bliskich i radzenie sobie z tymi emocjami;
• praca nad technikami utrzymywania abstynencji i wolą ich stosowania w praktyce;
• konfrontacja nowych doświadczeń z wiedzą zdobytą w trakcie terapii;
• motywowanie chorego do samorozwoju w dziedzinie jego zainteresowań;
• przepracowywanie wzorów osobowościowych i schematów z przeszłości chorego, leżących u podstaw jego zachowań.

Terapia nawrotowa

Choć wraz z upływem czasu chory posiada coraz większe zaplecze wiedzy i pozytywnych doświadczeń związanych z abstynencją, czasem zdarzają mu się powroty do nałogu. Z myślą o osobach, które po ukończonej terapii w przypływie nadmiernego zaufania do swojej kontroli złamały abstynencję stworzyliśmy opcję terapii pogłębionej uzupełniającej, czyli terapii nawrotowej, w której przepracowujemy dogłębnie incydent powrotu do uzależnienia. Uświadamiamy w niej choremu, że uzależnionym pozostanie do końca życia i że ryzyko powrotu do nałogu pozostaje realne. Nie przekreśla to jednak pozytywnych rezultatów wcześniejszej terapii i powinno prowadzić do dalszej wytrwałej pracy.

Cel terapii alkoholowej jest osiągnięty, gdy chory jest gotów do samodzielnego funkcjonowania w oparciu o nowe postawy i wypracowane strategie.

Ile trwa terapia uzależnień w Ośrodku Aurora?

Czas trwania całego cyklu terapii zależy od wielu czynników, w tym od genezy i stopnia uzależnienia oraz indywidualnej strategii. Podane poniżej średnie ramy czasowe należy więc potraktować wyłącznie orientacyjnie, gdyż dopiero pod koniec leczenia można stwierdzić, czy można je zakończyć czy też bezpieczniej je kontynuować.

Cała terapia trwa czasem 4 tygodnie (w lżejszych przypadkach), a czasem 8 lub więcej tygodni (u chorych głęboko uzależnionych).
Po upływie podstawowego etapu leczenia terapeuci wspólnie decydują, czy stan danej osoby pozwala na zamknięcie terapii i przedstawiają choremu swoje wnioski. Na podstawie niezależnej decyzji chorego terapia kończy się lub jest kontynuowana.
Terapia nawrotowa trwa zazwyczaj około 2 tygodni, choć w razie potrzeby również można ją przedłużyć.